به گزارش برنا، در حالی که فدراسیون بوکس و مسئولان آن برای پیشرفت تیم ملی باید به توسعه فنی و آماده‌سازی بوکسور‌ها بپردازند، این حقیقت تلخ را نمی‌توان نادیده گرفت که تیم ملی تحت هدایت تورس همچنان از فرصت‌های بین‌المللی برای کسب تجربه در مسابقات تدارکاتی بی‌بهره است. در برخی مقاطع، بوکسور‌های باتجربه به اردوهای ملی دعوت شدند، اما هر کدام بنا به دلایل مختلف به مسیر دیگری رفتند و به این ترتیب، تیم ملی فعلاً با ترکیب جوانی که فاقد تجربه کافی است، به فعالیت خود ادامه می‌دهد.
تورس که مسئولیت تیم ملی را بر عهده دارد، برای شناخت نقاط ضعف و قوت تیمش به شدت نیازمند شرکت در تورنمنت‌های تدارکاتی و اردوهای مشترک با تیم‌های صاحب سبک دنیا است. این مسئله برای بهبود عملکرد تیم و یافتن ترکیب مناسب امری ضروری است، اما ظاهراً فدراسیون بوکس به جای تمرکز بر تقویت این موارد، فقط به برگزاری اردوهای مقطعی بسنده کرده است. در حالی که تورنمنت بزرگی در این مدت برای تیم ملی درنظر گرفته نشده، هنوز هم تیم در مرحله شناختی از خود قرار دارد و هیچ ارزیابی دقیقی از توانمندی‌های واقعی بوکسور‌ها وجود ندارد.
پیش از تورس، دو مربی کوبایی دیگر نیز هدایت تیم ملی را به عهده داشتند که هرچند همکاری آنها با فدراسیون بوکس قابل توجه بود، اما در نهایت هیچ سهمیه المپیکی برای تیم کسب نکردند و در بازی‌های آسیایی هم نتایج بسیار ضعیفی به دست آمد و هیچ بوکسوری حتی نزدیک به مدال هم نشد. هیچ یک از این مربیان نتوانستند تیم ملی را به موفقیت‌های قابل توجهی برسانند و در واقع، وضعیت تیم ملی بزرگسالان در این سال‌ها در نقطه بحرانی‌ای قرار گرفته است.
آیا مسئولان فدراسیون بوکس تا به حال به این فکر کرده‌اند که شرایط موجود، ضربه‌ای جدی به روند پیشرفت تیم ملی وارد کرده است؟ آیا آنها به این حقیقت پی برده‌اند که عملکرد ضعیف در تیم بزرگسالان می‌تواند اثرات منفی بر تیم‌های پایه نیز داشته باشد؟ فدراسیون بوکس باید هر چه سریع‌تر به این مسائل توجه کند، زیرا عدم توجه به این مقوله می‌تواند موفقیت‌های حاصل شده در رده‌های پایه را نیز تحت تأثیر قرار دهد. تیم بزرگسالان ویترین یک فدراسیون است و هر شکست در این سطح، می‌تواند اعتماد عمومی به فدراسیون را از بین ببرد. این تیم به قدری مهم است که حتی قهر و اعتصاب ملی پوشان سر مسائل مختلف مثل غذا و البسه نامناسب هم به شدت سر و ضدا به پا می‌کند!
بنابراین، از فدراسیون بوکس انتظار می‌رود که مسئولان آن در گام نخست، اقدامات فوری برای برگزاری مسابقات تدارکاتی و اردوهای مشترک با تیم‌های ملی قدرتمند جهان انجام دهند. بدون این تمرینات و رقابت‌های آماده‌سازی، وضعیت تیم ملی نه تنها بهبود نخواهد یافت، بلکه در آینده‌ای نه چندان دور، ممکن است حتی وضعیت بدتری را شاهد باشیم. تیم ملی بوکس بزرگسالان نیاز به توجه و تلاش بیشتری دارد و اگر همچنان روند بی‌توجهی ادامه داشته باشد، نمی‌توان انتظار داشت که تیم ملی در مسابقات بین‌المللی موفقیتی بدست آورد.
در نهایت، اگر فدراسیون بوکس درک کند که اقدامات ضروری برای بهبود تیم ملی باید در اولویت قرار گیرد، شاید بتوان امید به بازسازی و رشد بوکس کشور را دوباره زنده کرد.
انتهای پیام/
