تهران سربلند _ زاهدی گفت: فعالیت رزمی‌ام را با رشته‌هایی مانند هاپکیدو، کاراته و کیک‌بوکس آغاز کردم، اما حدود شش سال پیش به‌صورت جدی وارد سبک کاپوئرا شدم. اولین بار حرکات کاپوئرا را از طریق شخصیت «ادی گوردو» در بازی ویدئویی تیکن دیدم. همیشه برایم سؤال بود این حرکات عجیب چه نام دارد. بعد از جست‌وجو در اینترنت و دیدن سی‌دی‌های آموزشی فهمیدم نامش کاپوئراست.
وی افزود: پس از ارتباط‌گرفتن با استاد مهدی رحیمی (استاد دوما)، آموزش‌ها را شروع کردم. دو سال نخست تمرینات‌مان را زیر نظر استاد، در ساحل و پارک‌ها برگزار می‌کردیم. بعد از پیشرفت سطح، توانستم وارد عرصه مربیگری شوم و نمایندگی استان هرمزگان را بگیرم.
او ادامه داد: در این مسیر، همراه استاد رحیمی، مستند کاپوئرا در جنوب کشور را تهیه کردیم که بازخورد بسیار خوبی داشت. سپس به دلیل شرایط پیش‌آمده به عمان مهاجرت کردم و اکنون سه سال است که در این کشور در زمینه مربیگری و تولید محتوا فعال هستم.
زاهدی گفت: کاپوئرا برای من فقط یک رشته رزمی نیست؛ پشت آن فرهنگ آزادی‌خواهی برده‌ها و موسیقی با ریتم‌های خاص نهفته است. جالب این‌جاست که برخی از این ریتم‌ها به ریتم‌های بندری جنوب ایران نزدیک‌اند و همین نزدیکی فرهنگی باعث شده پیوند عاطفی بیشتری با کاپوئرا داشته باشم.
وی افزود: حرکات کاپوئرا بسیار متفاوت و در مبارزه هم اثرگذارند. آزادی عمل در اجرای حرکات، امکان تغییر جهت سریع و ترکیب چند حرکت پشت‌سرهم، قدرت بالایی به این سبک می‌دهد. کاپوئرا این فرصت را می‌دهد که بر اساس خلاقیت فردی فرم‌های آزاد ساخت، اما این خلاقیت باید در چارچوب و قوانین سبک باشد.
زاهدی در پایان گفت: آزادی عمل و ریتم خاص کاپوئرا باعث شده عاشق این سبک باشم. امیدوارم کاپوئرا در ایران دوباره با قدرت گذشته بدرخشد و جایگاه شایسته‌اش را در جامعه رزمی پیدا کند.
انتهای پیام/
—
.
