تهران سربلند _ قرنی ابراهیمی، نامی که در میان اهالی ووشوی ایران طنینانداز است، علاوه بر ورزش، یادآور رشادت خانوادهاش نیز هست؛ عموی وی جانش را برای دفاع از خاک وطن تقدیم کرده و امروز قرنی این مسیر را با افتخارآفرینی در عرصههای ورزشی ادامه میدهد. ابراهیمی که یک بار سابقه اعزام به بازیهای آسیایی را در کارنامه دارد و برای ووشو ایران مدالآوری کرده است، اکنون خود را آماده حضور در مسابقات جهانی میکند.
او درباره مسیر ورزشی خود گفت: «فعالیت من از سال ۱۳۹۳ با ووشو آغاز شد. از سال ۱۳۹۶ به صورت حرفهای وارد اردوهای تیم ملی شدم. اولین مربیام آقای مفرخی از بوکان بودند که نقش بسیار مهمی در پیشرفتم داشتند و مربی تیم ملی جوانان نیز بودند.»
ابراهیمی درباره انگیزه ورودش به ووشو افزود: «در کودکی همراه دوستانم به باشگاه میرفتم و به تدریج جذب این رشته شدم. نخستین انتخابی تیم ملی نوجوانان و کسب مدال برنز به من انگیزه داد تا مسیر قهرمانی را به طور جدی دنبال کنم.»
او سختیهای فراوان این مسیر را یادآور شد: «سطح انتخابیهای تیم ملی ووشو در ایران برابر با مسابقات جهانی است و گذر از این فیلتر به معنای شانس بالای مدالآوری در رقابتهای جهانی محسوب میشود. حتی زمانی که دستم شکسته بود، با تشویق استاد امیر رجایی در اردو ماندم و با همان دست آسیبدیده به مسابقات اعزام شدم و مدال گرفتم.»
این ووشوکار بوکانی به کمبود امکانات ورزشی در شهرستانها اشاره کرد و گفت: «تا همین امسال، کل استان آذربایجان غربی سکوی تمرین مناسب نداشت و استادم مجبور شدبا هزینه شخصی و کمک خیرین، برای استان سکو تهیه کند. این مسئله بهشدت بر کیفیت تمرینات ورزشکاران تاثیر میگذارد.»
ابراهیمی مهمترین دلیل موفقیتش را حمایت خانواده میداند: «پدرم همیشه پشتیبان من بود و حتی در اردوی تیم ملی، به تهیه و تدارک غذای مناسب میپرداخت تا بتوانم به خوبی رژیم و تمریناتم را رعایت کنم. بدون حمایت خانواده، رسیدن به این سطح از موفقیت ناممکن است.»
او در پایان درباره اهداف آیندهاش گفت: «در حال حاضر ۲۴ سال دارم و تا ۲۸ سالگی قصد ادامه قهرمانی دارم. بعد از آن، هدفم راهاندازی باشگاه و مربیگری در بوکان است تا تجربهام را به نسل جدید منتقل کنم. قول میدهم برای مسابقات جهانی ۲۰۲۶ با تمام توان تلاش کنم و مدال طلای دیگری را برای ایران به ارمغان بیاورم.»
انتهای پیام/
