در ادامه سلسله مطالب توسعه پایدار ورزشی در این شماره نگاهی به عملکرد کاروان ایران در بازی‌های آسیایی هانگژو داریم.

تهران سربلند _ حسین پرهیزگاری پیشکسوت هنرهای رزمی گفت: همانطور که پیش از این به اهمیت رشته‌های رزمی اشاره کردم حال که بازی‌های آسیایی هانگژو به نیمه راه رسیده می توانم این رویداد را گواه مطالب گفته شده بگیرم، اکنون شاهد آن هستیم که رشته‌های رزمی سهم بسزایی در مدال آوری در این دوره از بازی‌ها داشتند.
وی افزود: هرچند در برخی از همین رشته های رزمی افول جدی دیده‌ایم به طور مثال می‌توان در این موارد به رشته تکواندو اشاره کرد که در دوره قبلی در بازی‌های آسیایی جاکارتا دو مدال طلا برای کشورمان به ارمغان آورده بود و این بار مدال طلایی در کارنامه این فدراسیون نبود و نیم نگاهی داشته باشیم به عملکرد فدراسیونهای جودو و بوکس که هر دو با ۹ نماینده در این مسابقات حضور یافتند و در نهایت با دستان خالی به کشور بازگشتند.
در این فرصت کوتاه می‌خواهیم به دو مؤلفه جدی بپردازیم، یک سهم مدال آوری هنرهای رزمی در کاروان‌های ورزشی کشورمان در میادین بزرگ همچون المپیک و بازی‌های آسیایی، دوم عدم مدیریت صحیح و در حقیقت ناکارآمدی تیم‌های اعزام شده.
رئیس فدراسیون جهانی فایت و فیتنس گفت: در قسم اول و اهمیت مدال آوری رشته‌های رزمی به همین بسنده می‌کنیم که در نیمه راه، تعداد مدال‌های طلای کاروان ایران دو سوم مدال طلا کسب شده در این رویداد است که به هنرهای رزمی ختم شده و این خود نشان دهنده جایگاه رشته‌های انفرادی و بخصوص هنرهای رزمی در میادین بین‌المللی است.
باید بیشتر به آن پرداخته شود به نظر می‌رسد کیومرث هاشمی وزیر تازه نفس وزارت ورزش می‌بایست نگاهی جدی به مقوله ورزش‌های انفرادی به خصوص هنرهای رزمی به عنوان ستون‌های توسعه ورزش همگانی و قهرمانی داشته باشد.
وی ادامه داد: درک اهمیت موضوع توانایی‌های هنرهای رزمی بعنوان بازوان کاروان ایران در رویدادهای بزرگ چون بازی‌های آسیایی و المپیک بسیار مهم است و امیدواریم آقای هاشمی به این درک صحیح از توانایی و قابلیت‌های هنرهای رزمی رسیده باشد.
پرهیگاری تاکید کرد: از این رهگذر نگاهی جدی از بعد مدیریتی و حمایتی در خصوص رشته‌های هنرهای رزمی داشته باشد.
نمی‌توان ناکامی در بازی‌های آسیایی را بر گردن نداشتن امکانات انداخت و هر رئیس فدراسیونی که عدم توانایی ملی‌پوشانش در مدال اوری را به بهانه‌هایی چون تعلیق و نداشتن امکانات، ایراد داوری‌ها و غیره بیندازد در حقیقت از بار مسئولیت شانه خالی کرده به طور مثال در فدراسیون بوکس حدود یک سال اردوی مستمر، انواع بازی های تدارکاتی و انتخابی‌های درون اردویی فراوان برای قهرمانان گذاشته شد و یک نگاه گذرا نشان می‌دهد که از نظر امکانات با مشکلی مواجه نبودیم و منابعی موجود بوده برای برگزاری دوره‌های مختلف تدارکاتی‌های مختلف و اردوهای منسجم اما مشکل کجاست!
وی افزود: مهمترین نکته‌ای که وزارت ورزش باید در نظر بگیرد رفع ابهامات و مشکلات ناکارآمدی رشته‌های مختلف است که باید در دستور کار قرار گیرد از همین امروز یا به عبارتی پایان بازی‌های آسیایی این مهم باید اجرایی شود.
برای موفقیت در عرصه‌های مختلف نیاز داریم تا وزارت ورزش نگاهی جدی به موضوعات هنرهای رزمی داشته باشد مجموعه رشته‌هایی که در کنار مدال آوری و افتخارآفرینی می‌توانند با توجه به عدم نیاز به سرانه ورزشی بالا و هزینه می توانند به عنوان ابزاری در قهرمان پروری و مدال آوری در بخش حرفه‌ای در اختیار ورزش کشور قرار گیرند.
اینکه رشته جودو تعلیق را بهانه کند برای اینکه نتوانسته نتیجه بگیرد، جواب درستی نیست چرا که اگر در تعلیق هم به سر می‌بردیم، می‌توانستیم هم میزبان کشورهای دیگر باشیم و هم در بسیاری از رویدادها حضور پیدا کنیم.
این بر کسی پوشیده نیست، بنابراین باید نگاه جدی‌تری به موضوعات داشت نگاهی که در آن به مشکلات جدی عدم موفقیت رسیدگی شود به نظر می‌رسد اینجا نیاز هست که وزارت محترم ورزش در اقدامی جدی کارگروه‌های آسیب شناسی را در رشته‌های رزمی راه‌اندازی کند و علل ناکامی‌ها را بررسی و نسبت به رفع آنها اقدام کند.
چرا که اگر مجموعه مدیریتی این رشته‌ها می‌توانستند یا به عبارت ساده‌تر شهامت مواجهه با تغییرات را داشتند به نتیجه دلخواه برسند بنابراین نیاز هست وزارت ورزش به عنوان نهاد بالادستی در مبحث مدیریت این چند رشته فدراسیونی ورود کند.
همچنین نگاهی به رشته‌هایی که تحت عنوان انجمن مشغول به فعالیت هستند و کمترین حمایت ممکن از آنها می‌شود ضروری است، رشته های که خوش درخشیدند. به طور مثال می‌توان به انجمن کوراش اشاره کرد که تحت پوشش فدراسیون ووشو که البته از نظر ماهیت چندان سنخیتی نیز با این فدراسیون هم ندارد اشاره کرد که در این بازی ها توانسته تا به این لحظه چند مدال در سبد کاروان ایران داشته باشد.
رشته‌ای که بتواند در بازی‌های آسیایی برای کشورمان حداقل ۳ الی ۴ مدال ارزشمند داشته باشد که در این میان یک طلا هم بچشم می خورد و به ارتقاء کاروان ایران در رنکینگ کلی کمک کند، نیازمند حمایت است.
از همین رو دلیل تغییر دیدگاه مدیریتی در وزارت ورزش و جوانان الزامی به نظر می رسد.
اینجا تصور کنید و قیاس دهید عملکرد این انجمن را با فدراسیون عریض و طویلی مثل جودو و بوکس یا در نهایت تکواندو که در این دوره بازی‌های آسیایی افولی چشمگیر داشته، برای برای رسیدن به این واقعیت که هنرهای رزمی به عنوان رشته‌های انفرادی چه میزان می‌توانند موثر باشند اجازه دهید تا بازی‌های آسیایی به اتمام برسد بر اساس مستندات در این خصوص بیشتر صحبت خواهیم کرد.

انتهای پیام/