تهران سربلند _ در نشستی با حضور مربیان، قهرمانان و مسئولان بدنسازی استان تهران که در باشگاه پژوهش تهران برگزار شد، مسعود حیدرزاده، فعال و کاندیدای شاخص این حوزه، ضمن انتقاد از تداوم وضعیت سرپرستی هیئت بدنسازی تهران گفت:
«یک سال و سه ماه است که جامعه بدنسازی پایتخت با سرپرستی اداره می‌شود. این بلاتکلیفی نه تنها به روند توسعه لطمه زده، بلکه باعث کاهش انگیزه و سردرگمی بین مربیان و ورزشکاران شده است. امیدوارم مجمع انتخاباتی قانونی، هر چه زودتر تشکیل و رئیس منتخب معرفی شود تا بستر مناسب برای طرح و پیگیری مطالبات جامعه ورزش فراهم گردد.»
وی با تاکید بر اهمیت حمایت از حقوق مربیان و ورزشکاران، ادامه داد:
«در دوران مسئولیتم در کمیسیون مربیان، وقتی صدای اعتراض بیش از 280 نفر بلند شد، هیچ‌گاه تلاشم را برای رساندن صدای آن‌ها به مقامات بالاتر متوقف نکردم. بر این باورم که فضای ورزش باید برای گفت‌وگوی مطالبه‌گرانه و انتقال آزاد دغدغه‌ها باز باشد. متأسفانه رویکرد حذفی و محرومیت هیچ تأثیری در حل مشکلات ندارد. ما باید به دنبال تعامل و همدلی باشیم و فرصت اشتباه را هم برای مدیران و هم برای منتقدان قائل شویم.»
اما محور دیگر صحبت‌های حیدرزاده، آموزنده و تشویق‌آمیز بود؛ او باشگاه پژوهش تهران را نمونه‌ای واقعی از یک باشگاه الگوساز و حرفه‌ای دانست و گفت:
«واقعاً حضور در باشگاه پژوهش تهران برایم خوشایند است. این باشگاه با مدیریت کارآمد، برخورد مناسب پرسنل، سقف بلند، دستگاه‌های تخصصی، امکانات تفریحی مناسب، بوفه مدرن، رینگ و قفس رزمی، و حضور مربیان توانمند همچون آقایان امینی، دهقان و علی‌اکبری، یک محیط علمی و متفاوت ساخته است. وجود چنین باشگاهی در تهران یک فرصت بزرگ برای جامعه قدرتی و رزمی است و می‌تواند انگیزه و دانش را به ورزشکاران انتقال دهد.»
کاندیدای هیئت تهران ادامه داد:
«تهران برای پیشرفت، نیاز به چنین باشگاه‌هایی با نگاه علم‌محور و سرمایه‌گذاری حرفه‌ای دارد. توسعه علم و فرهنگ ورزشی از دل همین مجموعه‌ها بیرون می‌آید و باشگاه پژوهش نمونه‌ای کامل برای الگوبرداری و تکثیر این تجربه است.»
حیدرزاده در سخنان پایانی خود، هر دو محور انتقاد و امید را در کنار هم جمع‌بندی کرد و گفت:
«هیئت بدنسازی برای عبور از مشکلات، باید به سمت مدیریت پایدار و تعامل حرکت کند و همزمان حمایت از باشگاه‌هایی مانند پژوهش را در اولویت قرار دهد. هیچ صندلی و مقامی دائمی نیست اما خدمتی که برای جامعه ورزش باقی می‌ماند، ارزشمندترین یادگار هر مسئول و مربی است. اگر شایستگی خدمت پیدا کنم، تضمین می‌دهم هر دو مسیر مطالبه‌گری و توسعه باشگاه‌های علمی مورد توجه ویژه قرار گیرد.»
انتهای پیام/
